Warmte is niet iets waar je snel bij stil staat. Tenzij het extreem heet of extreem koud is. Wanneer je in de overgang bent. Of wanneer je MS hebt. Want MS en warmte….dat is niet de beste combinatie.
Hoe intelligent het menselijk lichaam eigenlijk is? Hoeveel er vanzelf gaat, zonder dat jij daar bewust bij stil hoeft te staan? Waarschijnlijk niet. Maar misschien ook wel. In de meeste gevallen wordt de mens zich pas bewust van zijn of haar lichaam wanneer er iets hapert. Wanneer iets opeens niet meer gaat. Of niet meer vanzelf. Zoals de regulering van onze lichaamstemperatuur.
Normaal gesproken past het lichaam zich moeiteloos aan. Aan de omgeving. Aan wat we eten of drinken. Aan de mate van activiteit waarin we ons bevinden. Terwijl wij doen wat we willen doen is het lichaam constant bezig de balans te bewaren. Zodat wij het comfortabel hebben. Niet te warm en niet te koud.
Als het te warm is, gaan we zweten on die warmte kwijt te raken. Als we het koud hebben, begint ons lichaam te rillen en als we het heel koud hebben beginnen we te klappertanden. Meestal laat ons lichaam ons subtiel weten dat het tijd is om iets aan te trekken of uit te trekken. Dat we behoefte hebben aan iets warms of iets kouds. En we geven daar gehoor aan zonder er echt bij stil te staan.
We vertrouwen dusdanig op ons lichaam dat het doet wat het altijd gedaan heeft, dat we er niet bij stil hoeven te staan.
Totdat er iets hapert. Een van de dingen die kan gaan haperen wanneer je MS hebt, is de regulering van temperatuur. En de ervaring van warm en koud.
Dat warmte, of hitte, kon helpen wanneer iemand MS had. Dat het zenuwstelsel daar van tot rust zou komen. Patiënten werden in de sauna of in een stoom cabine gezet. Of in een heet bad. Uiteindelijk bleek dat de MS daardoor alleen maar harder toesloeg en mensen zelfs flauw vielen van de hitte.
Ik denk dat, hoe meer het lichaam te verduren heeft -en vooral ons zenuwstelsel- hoe groter de behoefte van het lichaam aan rust en balans.
Een vriend van mij die, na een ongeluk, te maken kreeg met hersenletsel ontdekte -met vallen en opstaan- dat hij zich het best voelt wanneer hij zich aanpast aan de omgevingstemperatuur. In de winter zo min mogelijk de kachel aan. In de zomer geen airco of andere kunstmatige verkoeling. Omdat juist de overgang heel veel vraagt van zijn hersenen en zenuwstelsel.
Voor een andere vriend van mij, die MS heeft, werkt mee gaan met de omgevingstemperatuur averechts. Zeker in geval van warmte of hitte. Wanneer de temperatuur om hem heen oploopt, raakt hij gemakkelijk oververhit. En dat gaat zo snel dat hij binnen zeer korte tijd flauw kan vallen, als hij er niet iets aan doet.
Gelukkig zijn er allerlei middelen die ingezet kunnen worden zodat hij toch naar buiten kan (mits het niet te heet is). En zo gewoon deel kan nemen aan familie barbecues. Door een ijs vest te dragen, bijvoorbeeld. Daardoor blijft hij koel.
Uiteindelijk eist de hitte zijn tol en raakt hij bekaf. Het betekent vaak dat hij de volgende dag of dagen erna nodig heeft om bij te komen. Maar dat weegt op tegen het plezier dat hij beleeft aan tijd doorbrengen met zijn familie. En dat is ook wat waard!
Wanneer een deel van jouw lichaam ijskoud of bloedheet aan voelt. Of je hebt het ijskoud of bloedheet. Maar de omgevingstemperatuur is normaal en ook je huid voelt normaal aan. Dan houdt je zenuwstelsel je eigenlijk voor de gek. Dan wil je niet de bovenstaande tips toepassen.
Wat dan wel kan helpen is met je aandacht naar dat gebied gaan dat vreemd aanvoelt. En je adem er, voor je gevoel, doorheen laten stromen. En overbodige spanning loslaten met de uitadem. Of een paar keer wat dieper in en uit ademen en je gewicht echt weg laten zakken in de ondergrond met de uitadem. Daardoor kom jij tot rust, komt je hoofd tot rust. En jouw zenuwstelsel kalmeert waarschijnlijk neemt de vreemde sensatie van hitte of kou dan ook af.
Anderen vonden het volgende ook interessant: