kort lontje

kort lontje

Herken jij je hier in? Je hebt een kort lontje, schiet snel in de verdediging en je hebt de neiging om direct op alles te reageren. Dan is de kans groot dat je niet-verbonden bent, of los gekoppeld (disconnected).

Maar wat betekent dat eigenlijk?  Losgekoppeld waarvan? En hoe kom je er aan? Hoe kom je er weer vanaf?

Wanneer je losgekoppeld bent zit je volledig in je hoofd, los van de rest van wie je bent. Je bent dan niet meer verbonden met je hart. Je voelt niet meer wat er gaande is, in jezelf en in de wereld om je heen. 

Wanneer je losgekoppeld bent zorgt dat voor veel spanning in je lichaam en in je relaties met anderen. En het vreet energie. Het probleem is dat we het zelf vaak niet weten wanneer we losgekoppeld zijn. Omdat dat ‘weten’ voort komt uit ‘voelen’. En dat is nu precies wat we niet meer doen wanneer we losgekoppeld zijn. We zitten opgesloten in ons hoofd.

Hoe kom je er dan achter of je losgekoppeld bent? 

Er zijn wel signalen die tekenend zijn:

* Je hebt de neiging om direct te reageren wanneer een ander iets zegt.

* Je betrekt alles op jezelf. Wanneer een ander iets over zichzelf vertelt luister je niet naar wat die ander zegt en je gaat niet in op wat die ander vertelt. Im plaats daarvan  begin je over je eigen ervaring. 

* Je voelt je snel geprikkeld, geïrriteerd of aangevallen.

* Je relaties verlopen stroef. 

  • Alles dat je doet gaat eigenlijk moeizaam en het lijkt wel of je overal obstakels tegen komt.

Wat kun je er aan doen?

Je kunt jezelf trainen om deze signalen te herkennen. Om je er bewust van te worden wanneer ze zich voordoen. Niet allemaal tegelijk, dat is te veel. Misschien kun je met één beginnen? Is er één kenmerk dat er voor jou uitspringt? Dat je herkent in jezelf? Neem het besluit om daar alert op te zijn.

Pas als je, je ergens bewust van bent kun je er iets aan doen. Het lastige is -zeker als je, je geïrriteerd of geagiteerd voelt- dat je hoofd weerstand biedt. Die ziet het nut niet in van je weer verbinden met je hart. En als je hoofd wel iets aan de situatie wil doen, beschikt het niet over de middelen om daar voor te zorgen. Want je hoofd kan niet voelen wat verbonden zijn is. En dus blijft het doen wat het al deed. Of het verzint allerlei redenen waarom het is zoals het is en er niets aan te doen valt. Waardoor er niets verandert. Tenzij jij ingrijpt. 

Door bewust te kiezen er anders mee om te gaan.

Hoe kun je er voor zorgen dat je weer verbonden bent?

Bijvoorbeeld door:

  1. Te gaan luisteren. Zeker als je in een onaangename situatie of gesprek bent belandt. Stop met praten. Richt je volledige aandacht op luisteren. Niet alleen met je oren maar met je hele wezen. Iedere keer dat de ander iets zegt, kijk of je 30 seconden stil kunt zijn en kunt luister. Voordat je reageert. Dat zorgt er voor dat de woorden van de ander echt tot je door dringen, in je lichaam en, uiteindelijk, in je hart. Misschien duurt het even voordat je hoofd zijn weerstand op geeft, maar als je, je blijft richten op luisteren en je ‘reactie’ blijft uitstellen, zal dit je uiteindelijk weer verbinden met je hart en je gevoel.  
  2. Ook als er niemand anders om je heen is heeft luisteren zin. Je kunt dan je aandacht naar binnen richten en luisteren naar je wat er in je lichaam gaande is, wat je lichaam nodig heeft. Of je kunt je aandacht naar buiten richten en luisteren naar wat er zich om je heen afspeelt. Dan zul je merken dat je, je veel meer bewust wordt. Dit zorgt ook voor verbinding. 
  3. Een andere optie is: verplaats je aandacht van je hoofd, van denken, naar je lichaam. Ga je lichaam voelen. Voel bijvoorbeeld de druk, waar je lichaam contact maakt met de ondergrond waarop je zit of ligt.  Of word je bewust van spanning in je lichaam en kijk of je die los kunt laten met de uitadem. 
  4. Wat je ook kunt doen is een paar keer een diepe zucht slaken. Diep inademen door je neus en dan uit door je mond. Wanneer je niet verbonden bent, adem je vaak oppervlakkig. Hoog in je borstkas. Laat de adem naar beneden stromen, door je middenrif tot in je buik. Zonder iets te forceren. Dat zorgt er ook voor dat je hoofd zich weer verbindt met de rest.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt! En, mocht je nog vragen hebben of iets willen delen over dit onderwerp, dan hoor ik het graag.

Liefs,

Ilse

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *