Visualisatie werkt. Niet alleen om overvloed en voorspoed en fijne dingen in je leven aan te trekken. Maar ook als het gaat om wat je voelt en ervaart in jouw lichaam. Zo werkt visualisatie bij revalidatie. Om je spieren te trainen, bijvoorbeeld. Maar ook voor het oplossen van spanning en bij pijn. Eigenlijk kun je visualisatie inzetten om welke klacht dan ook af te laten afnemen.
Als voorbeeld:
In een ziekenhuis wilden artsen, na een operatie, hun patiënten weer zo snel mogelijk op de been krijgen. Daarvoor was het noodzakelijk om spierkracht op te bouwen. Maar sommige patiënten zaten, noodgedwongen, lange tijd in het gips. Waardoor ze niet alleen niet mee konden doen aan het training programma, ook een fysiotherapeut kon de beweging, die hun been nodig had, niet voor ze maken.
De artsen besloten een experiment uit te voeren. Ze vroegen de patiënten om te visualiseren dat ze hun been aan het trainen waren. Door zich voor te stellen dat ze hardliepen. Of fietsten. Of iets anders deden dat hun spieren sterker zou maken. Wonder boven wonder bleek het te werken. Zelfs net zo goed als wanneer ze de training in werkelijkheid hadden gedaan.
Visualisatie werkt. Maar waarom?
Ons brein maakt geen onderscheid tussen realiteit of ingebeelde werkelijkheid.
Je voorstellen dat je iets aan het doen bent komt bij onze hersenen op dezelfde manier binnen als het werkelijk doen. Denk bijvoorbeeld maar eens aan seksuele fantasie. Wanneer je fantaseert over iets dat je opwindend vindt, is de direct een reactie in je lichaam. Zonder dat datgene waar je over fantaseert op dat moment werkelijk plaats vindt.
De kwaliteit van de aandacht die we geven aan deze verbeelding maakt een wereld van verschil. Hoe tastbaarder, echter het beeld aanvoelt dat we oproepen, hoe groter het effect. Wanneer je er volledig bij betrokken bent, je volledig inleeft, met al je zintuigen, is het effect vele malen groter dan wanneer je tegelijkertijd een boodschappenlijstje aan het maken bent.
Hoe visualisatie kan helpen om te herstellen.
Vorige week schreef ik een blog over hoe Steven’s leven met MS er uit zag, voordat hij in aanraking kwam met yoga. Toen hij zich nog totaal niet bewust was van hoe zijn negatieve houding ten opzichte van zijn lichaam zijn MS symptomen beïnvloedde.
Met yoga leerde hij hoe adem en ontspanning een verschil kunnen maken in hoe hij zich voelt. En hoe hij zijn aandacht bewust in kan zetten om zich beter te voelen.
Een van de dingen waar hij vaak last van had en heeft (hoewel, sinds yoga een stuk minder), is dat zijn been verstijft en zijn knie op slot schiet. Waardoor hij zijn been niet kan buigen. Eerder werd hij daar woedend van. Dat zijn lichaam niet gehoorzaamde aan zijn wil. Uit alle macht probeerde hij zijn been te dwingen om te buigen. Wat alleen maar averechts werkte.
Yoga houdingen hielpen. Omdat het zorgde voor rekking en ontspanning van zijn spieren. Maar die kon hij alleen doen wanneer zijn been wilde buigen. Daarom bedacht Steven zelf een manier om zijn lichaam te helpen wanneer zijn been op slot zat.
Hoe werkt visualisatie in de praktijk?
Steven:
Sinds ik me realiseer dat het niet werkt om mijn lichaam te dwingen iets te doen wat het op dat moment niet wil, is er een wereld aan mogelijkheden voor mij open gegaan. In plaats van te vechten tegen mijn lichaam erken ik nu de realiteit zoals die zich aan dient. Bijvoorbeeld wanneer mijn been op slot zit als ik ‘nachts wakker word en naar de wc moet.
Ik zeg tegen mijzelf:…oké, mijn knie zit op slot en mijn been spieren zijn volledig verstijfd. Ik ben de enige die daar iets mee of aan kan doen.
En wat ik dan doe is het volgende:
- Ik slaak een diepe zucht of adem een paar keer wat dieper in en uit.
- En ik ontspan.
- Ik breng mijn aandacht in mijn been….tot ik de plek gevonden heb waar de spanning zit.
- En in gedachten zie ik dan een klep of kraan voor me, op die plek in mijn been, en die zet ik open….zodat de spanning weg kan stromen.
En ik voel, haast direct, de spanning wegebben. Waardoor mijn spieren ruimte hebben om in beweging te komen. En vrij snel voel ik dat mijn been begint te buigen. En als de buiging eenmaal is ingezet, is de rest een makkie.
Niet door het te forceren…juist niet. Het gaat juist sneller wanneer je niets probeert af te dwingen. Hoe sneller ik wil dat het gaat…hoe langzamer het gaat. Het gaat veel makkelijker wanneer ik er geen druk op leg.
Wat bedoel je precies wanneer je zegt ‘dat je de plek vindt waar de spanning zit…en een klep open zet’ ?
Ik visualiseer…ik stel me voor…dat er ‘iets’ is dat de enorme toename aan spanning in mijn been veroorzaakt.….iets ‘dwingt’ mijn been om op slot te gaan en te blijven. En ik stel me voor dat zich in mijn been een kraan bevindt en ik draai die kraan open …zodat de spanning weg kan stromen. En dat is precies wat er gebeurt.
En wanneer ik die kraan open draai…soms…terwijl ik dat visualiseer…begint mijn been al uit zichzelf te buigen.
***
Het onderzoek in het ziekenhuis waar ik het aan het begin van deze blog over had, kon ik een, twee, drie niet zo terug vinden. Ik vond wel een artikel over hoe visualisatie kan helpen bij revalidatie.
Heb jij MS en ben je zelf op onderzoek gegaan hoe je jouw lichaam kunt ondersteunen, op welke manier dan ook? Laat het hieronder weten. Misschien inspireer je er iemand anders mee!
Liefs,
Ilse